Ontsnapt!

"Mique! Doe snel de deur weer dicht!" klonk de stem van assistente Leonore toen ik via de zijdeur de praktijk binnenkwam. Ik sloot gauw de deur en vroeg haar wat er aan de hand was. "Er is een kat uit de opname ontsnapt" zei ze zachtjes zodat de klanten in de aangrenzende wachtkamer het niet konden horen. "Niet!" riep ik uit "Wat is er gebeurd?" Leonore slaakte een zucht "Angela...".
Angela was onze stagiaire paraveterinair op dat moment. Een leuke gemotiveerde meid met één slechte eigenschap, het was al meerdere malen gebeurd dat ze de hokjes van de opnamepatiënten niet goed had afgesloten. Tot nu toe waren de katten te bang geweest om een ontsnappingspoging te wagen, maar deze keer was het blijkbaar minder goed afgelopen.

"Ze heeft gisteren als laatste de opname patiënten eten gegeven, en vanochtend stond het hokje van Nero open. We hebben de opname al drie keer uitgekamd, maar daar zit hij niet. Dus...". Leonore maakte haar zin niet af maar ik wist wat dat betekende. Óf de kat zat nog ergens in de praktijk verstopt óf hij was naar buiten geglipt. Dat laatste zou echt een ramp zijn want hoe leg je zoiets uit aan de eigenaar?

Ondertussen was er een grootscheepse zoekactie binnen de praktijk opgezet. Alle dierenartsen en assistentes keerden het gebouw binnenstebuiten. Toen Nero daar niet te vinden was verplaatsten we ons naar de zolder. Een donkere ruimte met onze voervoorraad, zware archiefkasten en vooral veel onbereikbare hoekjes. Vind daar maar eens een zwarte kat. Ik keek op de klok die tien voor negen aangaf. "De eigenaresse gaat zo om negen uur bellen of hij al naar huis mag, wat moeten we dan zeggen? Sorry mevrouw maar we zijn hem nog even aan het zoeken?" piepte ik een beetje benauwd tegen mijn baas Ron. Nou is Ron niet het type wat snel in paniek raakt, maar ook hij keek toch bezorgd. "Dat zien we dan wel weer" antwoordde hij een beetje nors.

Net toen iedereen de moed begon op te geven en het ergste vreesde maakte assistente Dapnhe een snoekduik onder een pallet met zakken voer. "Hebbes!" In haar hand had ze de ietwat stoffige Nero. De kat werd veilig weer in zijn hokje teruggezet, en nadat driedubbel was gecheckt of het deurtje goed was gesloten ging iedereen weer over tot de orde van de dag.