Q&A - De antwoorden

Twee weken geleden vroeg ik op mijn Facebook-pagina of jullie het leuk vonden om een "Q&A" te doen waarbij jullie vragen aan mij konden stellen over mijn werk en het bloggen daarover. Nou, dat heb ik geweten, de vragen bleven maar binnenstromen!

Het lukte niet om al jullie vragen te beantwoorden, maar ik heb geprobeerd om er zoveel mogelijk in dit artikel op te nemen. In sommige gevallen was er overlap tussen verschillende vragen, en heb ik de vragen gecombineerd.


Wat is je grootste blunder?

Een 'grappige' blunder maakte ik in het begin van mijn loopbaan als dierenarts. Ik vond het allemaal best nog wel spannend en een wat stugge eigenaar zorgde ervoor dat ik me flink ongemakkelijk voelde. Ik probeerde hem een beetje te ontdooien door interesse te tonen in zijn honden en vroeg of ze uit hetzelfde nest kwamen.

Waren het twee compleet verschillende rassen... Nu kan ik er wel om lachen, maar op dat moment wilde ik het liefst door de grond zakken.


Ben je wel eens door een dier te grazen genomen?

Regelmatig! Met name door katten ben ik wel een aantal keer flink gebeten. Maar hamsters kunnen er ook wat van. Een keertje werd ik door een hamster gebeten en die wilde maar niet loslaten. Pas toen ik 'm onder een stromende kraan hield, liet hij mijn vinger los.


Ben je wel eens (bijna) over je nek gegaan van een verwonding of andere situatie?

Als dierenarts raak je toch een beetje afgestompt als het om 'vieze' dingen gaat. Bloed, ontlasting, braaksel... het doet me onderhand niet meer zoveel. Sterker nog, ik weet dat veel dierenartsen (en paraveterinairen) het openleggen van een abces zelfs een leuk klusje vinden! Maar als ik iets moet noemen dan zijn het madeninfecties, dat je de maden gewoon ziet krioelen... Daar sta ik na jaren nog steeds van te kokhalzen.


Wat is het meest bijzondere dier dat je behandeld hebt?

Deze vraag kreeg ik heel vaak! Via de dierenambulance krijg ik af en toe een vos, zwaan of een eekhoorn binnen. Maar ik denk dat veel van de vragenstellers hoopten op verhalen over exotische diersoorten zoals bijvoorbeeld reptielen. Maar deze dieren verschillen op veel vlakken van onze huisdieren waardoor het echt een vak apart is. Daarom vertrouw ik ze liever toe aan een dierenarts die zich hierop toegelegd heeft.

Wat is het meest bijzondere geval dat je in je studie of werk bent tegengekomen?

Tjdens mijn co-schappen heb ik een keer de hond van een héél bekend persoon onderzocht. Dat was wel erg bijzonder.


Hoe ga je om met de privacy van de patiënten en eigenaren in je blog? In hoeverre pas je de verhalen aan?

Ik vind dat de privacy van mijn patiënten en eigenaren erg belangrijk, dat gaat boven alles. Wanneer iemand met zijn dier op consult komt, moeten ze niet denken "Oh straks zeg ik iets geks en komt het in een blog". Daarom blog ik onder pseudoniem en pas ik de details van de verhalen ook altijd een beetje aan. Hierdoor denk ik dat dat de mensen zichzelf niet snel zullen herkennen in mijn verhalen.


Heb je wel eens meegemaakt dat een eigenaar tegen je loog of iets verzweeg?

Ja, met name als er drugs in het spel zijn, wordt er wel eens iets verzwegen. Heel vervelend, want pas als ik alle informatie heb, kan ik een goede behandeling starten.

Kom je ook wel eens bij mensen op huisbezoek, hoe vind je dat?

In principe kom ik alleen op huisbezoek wanneer een dier ingeslapen moet worden. Dat zijn vaak heftige situaties, met veel verdriet. Maar ergens is het ook interessant, want je komt bij allerlei mensen over de vloer waar je normaal niet snel zou komen. Van een studentenkamers tot een enorme villa's. Je krijgt echt even een kijkje in iemands leven.


Hoe ga je er mee om als mensen in jouw ogen niet het beste doen voor hun dier, bijvoorbeeld omdat ze het te duur vinden?

Dat vind ik heel lastig, zeker omdat elke situatie anders is. Soms hebben mensen weloverwogen voor een dier gekozen, maar zijn door omstandigheden in financiële nood geraakt. Dan probeer ik altijd samen met de eigenaar te kijken wat we binnen de mogelijkheden kunnen doen.

Een ander verhaal zijn de mensen die al financieel aan de grond zitten en tóch besluiten om een huisdier te nemen. Of die het geld wel hebben maar het niet aan hun huisdier willen uitgeven 'omdat de kat toch al twaalf is'. Dat is heel frustrerend.

Hoe persoonlijk gehecht raak je aan je patiënten, ben je er thuis nog wel eens mee bezig?

Dat valt gelukkig over het algemeen wel mee. Maar eens in de zoveel tijd heb je een patiënt die je echt aan het hart gaat en waar je soms wel even 's nachts wakker van ligt.


Stel je wel eens een verkeerde diagnose, en hoe ga je daar mee om?

Natuurlijk gebeurt dat wel eens. Het zou niet reëel zijn om te verwachten dat een dierenarts het nooit een keer bij het verkeerde eind heeft, zeker bij ingewikkelde patiënten. Maar het blijft een vervelende situatie. Gelukkig kun je door goede communicatie met de eigenaren vaak wel uitleggen waarom je iets in eerste instantie gemist of verkeerd geïnterpreteerd hebt.


Wat is het moeilijkste wat je ooit hebt moeten doen, technisch en emotioneel?

Ik heb een keer de verkeerde bult weggehaald bij een kat. Een verschrikkelijk stomme fout waardoor de kat nog een keer geopereerd moest worden. Dat het om een oudere kat ging die niet zo makkelijk van de ingreep herstelde, maakte de situatie er niet beter op. Het moment dat ik de fout ontdekte en de eigenaren moest opbellen om ze het te vertellen, was verschrikkelijk. De eigenaren waren natuurlijk verdrietig maar gelukkig niet boos. Maar ik heb me toen zó rot gevoeld!

Op technisch gebied heb ik niet iets wat er uit springt, maar ik heb toch wel een aantal operaties gedaan waarbij het zweet letterlijk over mijn rug droop.


Wat was je motivatie om dierenarts te worden, en hoe beviel de opleiding?

Op de basisschool riep ik al dat ik dierenarts wilde worden. Door de jaren heen bleef deze wens bestaan en merkte ik ook dat vakken als biologie mij goed lagen. Ik was zelfs zo gemotiveerd dat wanneer ik uitgeloot zou worden, ik de opleiding in het buitenland wilde volgen. Maar gelukkig werd ik de eerste keer direct ingeloot.

De studie Diergeneeskunde vond ik geweldig! Maar het is wel een pittige universitaire opleiding van zes jaar. Het gymnasium had ik redelijk soepel doorlopen, maar tijdens de studie moest ik toch vaak flink aanpoten. Het is wel eens gebeurd dat ik voor een tentamenweek met de tranen in mijn ogen boven mijn studieboeken zat, zoveel stof moesten we leren.

Maar ondanks dat het bij tijd en wijle best zwaar was, was het ook een enorm leuke tijd. Ik heb op de studie een aantal van mijn beste vrienden ontmoet en de diergeneeskunde feestjes had ik zeker niet willen missen!

Als je, met de kennis van nu, alles opnieuw zou mogen doen, zou je dan weer kiezen om dierenarts te worden?

Ja, absoluut!

Bedankt voor het insturen van alle vragen! Als je me volgt via Facebook weet je het gelijk wanneer er een nieuwe blog online staat.